Latest Blog Post

Bir Üniversite Günlüğü: Hiphop ve Ben

Bugün Yıldız Teknik Üniversitesi’nde hiphop üzerine bir derse girdim. Kuzey Tellioğlu hocamız bu dersleri öyle güzel anlatıyor ki, her kelimesi zihnimde yankılanıyor. Ama itiraf etmeliyim, bu ders diğerlerinden biraz farklıydı. Hiphop’u yaşamış biri olarak, bu kültürü sadece dinlemek değil, kendi deneyimlerimi de hissettirmek istedim.

Derse giderken sırt çantamda her zamanki gibi defterim, kalemim ve bir miktar heyecan vardı. Kapıdan girdiğimde Kuzey Hoca’nın enerjisi beni yine büyüledi. İlk cümlesi şuydu: “Hiphop sadece müzik değil, bir haykırış, bir yaşam biçimidir.” O an kendimi daha da yakın hissettim bu kültüre.

Ders boyunca Bronx’un sokaklarından Türkiye’nin arka sokaklarına uzanan bir yolculuk yaptık. Kuzey Hoca hiphop’un tarihini ve toplumsal etkilerini öyle etkileyici anlattı ki, gözümün önünde bir film canlandı. Bir ara söz aldı ve bize sordu: “Sizce hiphop sadece müzik mi, yoksa bir isyanın dili mi?” Dayanamadım ve elimi kaldırdım.

“Hocam,” dedim, “hiphop benim için bir yaşam biçimi. Ritmiyle isyan ederim, sözleriyle derdimi anlatırım. Bu kültür, beni olduğum kişi yapan en büyük öğretmen.” Kuzey Hoca gözlüklerinin ardından gülümseyerek beni onayladı: “Çok doğru bir yaklaşım, Atay. Hiphop sizin gibi gençlerle büyüyor ve gelişiyor.”

Dersin sonunda bir arkadaşım, “Hadi Atay, freestyle yap!” dedi. Hafifçe gülümseyip birkaç kelime aldım ve doğaçlama bir şeyler söyledim. Sınıftaki alkışlar ve kahkahalar arasında o anın keyfini çıkardım. Kuzey Hoca bile eşlik etti.

Bugün derste, sadece öğrenmekle kalmadım; hissettiklerimi paylaşarak bir kez daha hiphop’un gücünü hissettim. Sokaktan doğan bu kültür, akademinin duvarları arasında bile yankılanıyordu. Ve bir kez daha anladım: Hiphop, kalbimdeki ritmin sesi olmaya devam edecek.