Latest Blog Post

Nothing Else Matters

Elimde bir kadeh, dudaklarımda buruk bir tat. Masanın üstünde dağınık fotoğraflar; 18 yaşımın neşeli gülüşleri, o zamanlar her şeyin mümkün göründüğü anlar. O çocuk, gözlerinde umutla bakıyor dünyaya. Aynadaki yansıma, o çocuğun izlerini taşıyor hâlâ, ama göz kenarlarında birkaç çizgi, alnında biraz yorgunluk birikmiş.

Annemin saçları artık daha çok beyaz, babamın omuzları biraz daha çökmüş. Zaman, onların ellerinden tutmuş, usulca çekip götürmüş gençliklerini. Kardeşlerim, o fotoğraflardaki minik suratlar, şimdi kendi yollarında yürüyor. Hepimiz büyüdük, ama bu büyüme, bazen içimde bir sızı bırakıyor. O eski yaz akşamları, bahçede kahkahalarla geçirdiğimiz saatler, şimdi bir anı. Sanki başka bir hayat, sanki başka bir ben.

Hayat, bir sınav gibi. Kimi zaman yumuşak, kimi zaman sert. Düşe kalka öğrendim ayakta durmayı. Her yara, bir iz bıraktı. O izler, benim hikâyem oldu.

Şarap kadehinde dalgalanıyor, Sezen hala söylüyor: “Biraz da olsa, benim yerime de sev…” Gözlerim fotoğraflarda dolanıyor. 18 yaşındaki ben, sanki fısıldıyor: “Hadi, devam et, her şeye rağmen.” Annemin gülüşü, babamın nasihatları, kardeşlerimin o eski yaramazlıkları… Hepsi içimde bir yerlerde. Hayat zor, evet, ama güzel de. Başardıklarım, bir madalya gibi göğsümde. Kaybettiklerim, bir ders gibi aklımda.

Pencereden dışarı bakıyorum, gece sessiz. Ama içimde bir müzik, bir hayat var. Sezen’in sesi, alkolün sıcaklığı, anıların ağırlığı… Hepsi birleşip beni sarıyor. Yaşın aslında bir önemi yok sadece sayılardan ibaret ama zaman öyle değil. Zaman için yaş önemli, fırsat önemli, yaşantı önemli. Değerlendireceğin fırsatlarda öyle. İşte hayat bu zaten. Bazen bazı şeyleri yapmak için geç olabilir. Pişman olmayacak şeyler yapmak bu hayata veda ederken insanlar için en doğrusu.

Sevgiyle.

yyy