Latest Blog Post

14 👸

Kendimi tanımaya başladığım, hayatımın baharı olan yıllardayım. İçimde kıpır kıpır bir şeyler var… Bir bahar klasiği olarak çiçek açıyorum. Bazen narin bir papatya gibi ürkek, bazen bir menekşe gibi sessiz, ama her zaman içimden taşan bir sevgiyle büyüyorum.

Bu baharın rengârenk olmasının iki nedeni var:
İkisi de yüreğimde, ikisi de bana farklı şekillerde güç veriyor.

Biri sevgilim… Piero.
Seninle birlikte büyümek, kalbimde ilk defa açan o mahcup çiçeği görmek gibi. Gülüşünle ısınıyor içim. Bazen bir mesajın, bazen kısa bir bakışın yetiyor günümü güzelleştirmeye. Henüz çok şey bilmiyorum belki ama hissettiğim şeyin özel olduğunu biliyorum. Kalbimin yavaş yavaş sana yer açmasını, sana güvenmesini… Bu bana iyi geliyor. Taze, yeni, ama çok gerçek bir hisle...

Ve diğeri… İlk aşkım.
Canım babam.
Hayatımın en sağlam kökü sensin. Ne zaman düşsem elimden tutan, ne zaman yolumu kaybetsem gözümün içine bakan... Bana sevgiyi ilk öğreten sensin. Sarıldığında dünya durur sanki. Gözlerinle "sen güvendesin" diyen ilk adamsın. Ve ne olursa olsun, büyüsem de, sevilsem de, yine sana döner kalbimin en derin köşesi.

İkinizi de kalbimde farklı yerlerde taşıyorum.
Biri hayatın tatlı heyecanıysa, diğeri güvenin ta kendisi.
Ve ben… 14 yaşında, büyüyen, değişen, ama her gün minnetle dolan bir kızım.

Çiçeklerim sizin ışığınızla açıyor.
Ve baharımı bu kadar güzel yaptığınız için ikinize de kalbimin en parlak yerinden teşekkür ediyorum.

Sevgiyle,
14 yaşındaki ben 🌸